Η επιτυχία των μαθημάτων αυτών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την στιγμή που θα επιλέξουμε για να αρχίσουν να γίνονται, διότι εάν το κουτάβι δεν βρίσκεται στην κατάλληλη ψυχολογική διάθεση, οι πιθανότητες επιτυχίας, θα είναι περιορισμένες.
Δεν πρέπει να είναι ούτε εκτός εαυτού από υπερβολικό εξιτάρισμα, ούτε πιεσμένο ψυχολογικά από την πίεση. 'Εχει προηγηθεί ένα ελαφρύ πεντάλεπτo ντρεσάρισμα και μετά από λίγα χάδια, του παρουσιάζουμε μια πετσέτα, την οποία έχουμε δέσει σε κόμπους, έτσι ώστε να μοιάζει με μπάλα και την κινούμε μπροστά του εξοθώνταςτο να τηνπάρει απόταχέρια μας. 'Οταν αυτό συμβεί και ενώ αυτό κρατάει την πετσέτα στο στόμα του, εμείς το χαιδεύουμε και μετά του την παίρνουμε μαλακά από το στόμα, λέγοντάς του το παράγγελμα «άστο» συνεχίζοντας να το χαιδεύουμε.
Εάν το ζώο δείχνει μετά από αυτό αρκετά ορεξάτο, τότε ρίχνουμε την πετσέτα 1 ή 2 μέτρα μακριά του και αυτό, τρέχει, την παίρνει και έρχεται σε εμάς χαρούμενο. Τότε εμείς χαιδεύουμε το ζώο επαινώντας το, χωρίς στην αρχή να πιάσουμε την πετσέτα και μετά του την παίρνουμε μαλακά, προφέροντας το ίδιο παράγγελμα.
Δεν επαναλαμβάνουμε την άσκηση παρά μόνο την επομένη μέρα, αυξάντοντας την απόσταση που του ρίχνουμε την πετσέτα κατά 1 έως 2 μέτρα, προσθέτοντας το παράγγελμα «πάρτο» κατά τη στιγμή της εκτόξευσηςτου αντικειμένου. Κάθε μέρα μπορεί να επαναλαβάνεται αυτή η άσκηση -παιχνίδι, μια ή δυο φορές, όχι περισσότερο, διότι εάν βαρεθεί και δεν την εκτελέσει, δεν μπορούμε να του το επιβάλουμε, τουλάχιστο στο στάδιο αυτό, για να μη δημιουργήσουμε κακό προηγούμενο.
Η απόσταση στην οποία πρέπει να φτάσουμε να κάνει επαναφορά στο στάδιο αυτό είναι τα 10 έως 15 μέτρα. Ανεξάρτητα από την προηγούμενη άσκηση και σε μια τελείως διαφορετική χρονική στιγμή, αλλά με την ίδια ψυχολογική κατάσταση, βάζουμε το κουτάβι στα πρώτα μαθήματα σταθεροποίησης της ενστικτώδους φέρμας. Εφόσον έχουμε δουλέψει ελαφρά με το κουτάβι, για περίπου 5 λεπτά, το αφήνουμε ελεύθερο σε ένα περιφραγμένο μέρος έκτασης ενός περίπου στρέμματος, το οποίο πρέπει να διαθέτει βλάστηση, σε άλλα σημεία ύψους 15 -20 εκατοστών και σε άλλα μόλις 5 εκατοστών. Το αφήνουμε μόνο του να παίξει και να εξερευνήσει το χώρο για 10 λεπτά, ενώ πηγαίνουμε εκτός του χώρου αυτού και εκτός του οπτικού του πεδίου, παίρνουμε ένα ορτύκι εκτροφείου ζωντανό, το δένουμε από το ένα πόδι σε ένα σπάγγο μήκους 1,5 μέτρου και αφού το ζαλίσουμε με 5 -6 στροφές για να μην αντιδρά έντονα, το ρίχνουμε πίσω από τον ώμο μας συγκρατώντας το με το σπάγγο από μπροστά, ώστε να μη φαίνεται και μπαίνουμε μέσα στον περιφραγμένο χώρο.
'Οταν απέχει το κουτάβι από εμάς 5 -6 μέτρα ρίχνουμε το ορτύκι, πλάγια από εμάς 1,5 μέτρο κρατώντας το σπάγγο. Εάν ορμήξει το κουτάβι για να το πιάσει, το τραβάμε απότομα, ώστε να μην το προλάβει, το κάνουμε 2 -3 στροφές πάνω από το κεφάλι μας, κρατώντας το από το σπάγγο και μετά το εξαφανίζουμε από τα μάτια του κουταβιού, ρίχνοντάς το πίσω από την πλάτη μας. Περιμένουμε 1 -2 λεπτά να απομακρυνθεί το κουτάβι και το επανα- λαμβάνουμε. Μετά από 2 -3 φορές θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να το πιάσει και θα ακινητοποιηθεί σε φέρμα.
Τότε εμείς θα το επαινέσουμε πολύ μαλακά και θα πλησιάσουμε το ορτύκι με εμφανή προφύλαξη σαν να επρόκειτο να κινδυνεύουμε να μας φύγει. Το κάνουμε πολύ απαλά και με εξαιρετικά αργές κινήσεις το πηγαίνουμε στο κουτάβι το οποίο πρέπει να βρίσκεται ακόμη σε φέρμα, το πλησιάζουμε στη μύτη του, βάζοντας όμως το χέρι μας μεταξύ του πουλιού και του ζώου, ώστε να μην κινδυνεύουμε να μας το πάρει με μια απότομη κίνηση, ενώ με το άλλο χέρι, το χαιδεύουμε απαλά στην πλάτη. Μετά βάζουμε το ορτύκι στην μπλούζα μας, η οποία συγκρατείται από τη ζώνη μας, ώστε να μην πέσει το ορτύκι στο έδαφος, χαϊδεύουμε το κουτάβι και το παροτρύνουμε να φύγει.
Εάν κατά την διάρκεια που εμείς πλησιάζουμε το ορτύκι, το κουτάβι έσπαζε την φέρμα και ορμούσε, θα επαναλαμβάναμε την αρχική διαδικασία. Ολέθριο θα ήταν αν το κουτάβι μας προλάβαινε και έπιανε το ορτύκι. Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε αυτό το σημείο. Εάν παρ' όλο του ότι έχουμε επαναλάβει την άσκηση 4 -5 φορές το κουτάβι δε φερμάρει, βγαίνουμε από το χώρο και επαναλαμβάνουμε την άσκηση μετά από παρέλευση 2 ωρών .Εάν και πάλι τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, η άσκηση θα επαναληφθεί μετά από 3 ή 4 μέρες.
'Οταν η άσκηση έχει επιτύχει 1 ή 2 φορές στο κοντό γρασίδι, τότε θα την επαναλάβουμε στο ψηλότερο, ώστε το κουτάβι να μην έχει οπτική επαφή με το θήραμα. Το μήνυμα που παίρνει το κουτάβι με αυτή την άσκηση είναι ότι ο ιδιοκτήτης του μπορεί να πιάσει το θήραμα, ενώ το ίδιο αδυνατεί και ότι για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να μείνει τελείως ακίνητο.
Μέχρι τώρα δίναμε παραγγέλματα στο κουτάβι μας, όταν αυτό ήταν δεμένο με αλυσίδα ή όταν βρισκόταν σε απόσταση μεν από εμάς, αλλά ήταν μπλοκαρισμένο με κάποιο παράγγελμα.
Εφόσον δουλέψουμε το ζώο για 10 περίπου λεπτά με την αλυσίδα του και εφ' όσον δούμε ότι έχει μαλακώσει αρκετά, τότε του λέμε να ανεβεί επάνω μας, το χαϊδεύουμε, το λύνουμε, κρατάμε την αλυσίδα σαν μπάλα μέσα στο δεξί μας χέρι και του λέμε «φους» ξεκινώντας το περπάτημα. Σε κάθε αλλαγή κατευθύνσεως προφέρουμε πάλι «φους» και χτυπάμε το αριστερό μας πόδι με το αριστερό μας χέρι, 2 φορές. Εάν το κουτάβι απομακρυνθεί από το ύψος του ποδιού μας, τότε τη στιγμή κατά την οποία δεν μας προσέχει, ρίχνουμε την αλυσίδα πάνω του, αλλάζοντας κατεύθυνση και όταν αυτό έλθει δίπλα μας, το χαϊδεύουμε στη δεξιά του πλευρά.
Συνεχίζοντας το περπάτημα, δεν πηγαίνουμε να πάρουμε την αλυσίδα παρά μόνον εφ' όσον έχουμε κάνει κύκλο τουλάχιστο 20 μέτρων και, όταν σκύβουμε να την πάρουμε, χαϊδεύουμε πάλι το κουτάβι.
Χρειάζεται να επιδείξουμε πολύ μεγάλη προσοχή, διότι το σκυλί πρέπει να τρομάξει από το πέταγμα της αλυσίδας, όταν απομακρύνεται από εμάς και όχι όταν έχει στρίψει και έρχεται προς το μέρος μας, διότι τότε θα πάρει τελείως διαφορετικό μήνυμα.
Πρέπει να αισθάνεται ασφαλές και χαρούμενο, όταν βρίσκεται μακριά σας. Θα συνεχίσουμε το περπάτημα για 100 μέτρα περίπου , με συνεχείς αλλαγές κατευθύνσεων και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, από 90 μοίρες μέχρι και 180, ανά 15 έως 20 μέτρα, μετά θα δώσουμε ένα «ζιτς» στο ζώο ή «πλατς» για 10 λεπτά και θα συνεχίσουμε το περπάτημα κατά τον ίδιο τρόπο για άλλα 100 μέτρα.
Εάν προσπαθήσει να απομακρυνθεί, επαναλαμβάνουμε την προηγούμενη διόρθωση. Στη συνέχεια, δένουμε πάλι το ζώο και κάνουμε τις συνηθισμένες αλλαγές κατευθύνσεων και ταχυτήτων , δίνοντας πάλι ένα δύο «ζιτς» ή «πλατς».
Από εκεί και πέρα η αλλαγή μεταξύ δεμένου και λυτού ζώου πρέπει να γίνεται ανά 20 έως 30 μέτρα, μέχρις ότου το ζώο να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ της μιας καταστάσεως και της άλλης.
Το χρονικό διάστημα που θα διαρκέσει το μάθημα αυτό για πρώτη φορά είναι γύρω στα 10 λεπτά και μετά θα αφήσουμε το ζώο να ξεκουραστεί στο «πλατς» ή «μπλάιπ» για μισή ώρα.
Στην αρχή η άσκηση αυτή γίνεται μέσα σε άλλο περιφραγμένο χώρο, έκτασης ενός περίπου στρέμματος, ο οποίος όμως δεν πρέπει να έχει κρυψώνες, στους οποίους θα μπορεί να κρυφτεί ο σκύλος επαναστατώντας κάποια στιγμή και στη συνέχεια, εφ' όσον έχουμε αποκτήσει κάποια εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στο ζώο, κάνουμε την άσκηση σε χώρο πάλι περιφραγμένο, έκτασης 10 περίπου στρεμμάτων .
Εάν το ζώο τη στιγμή κατά την οποία θα το λύσουμε φύγει από εμάς και δεν ακούει την ανάκληση, τότε για να το διορθώσουμε θα χρησιμοποιήσουμε τη σφενδόνα.
Τη σφενδόνα μπορούμε να τη βρούμε σε καταστήματα ειδών κυνηγιού και πρέπει να τη διαμορφώσουμε ως εξής: Δένουμε στο πίσω πετσί της ένα σπαγγάκι μήκους 15 εκατοστών στην άκρη του οποίου είναι δεμένο ένα κομμάτι από πλαστική σακούλα μέσα στο οποίο τοποθετούμε 1/2 περίπου κυβικά εκατοστά σκάγια Νο. 9.
Το σακουλάκι αυτό με τα σκάγια τα βάζουμε στο πετσί της σφεντόνας και όταν φωνάξουμε το ζώο το οποίο τρέχει ανεξέλεγκτο και δεν μας προσέχει, τότε το χτυπάμε από απόσταση με τα σκάγια, μην πλησιάζοντας όμως προς αυτό.
Προσέχουμε τη στιγμή που ρίχνουμε, το ζώο να μην κοιτάει προς το μέρος μας, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση τα σκάγια να το χτυπήσουν στα μάτια, με αποτέλεσμα να το τραυματίσουν. 'Οταν αυτό έλθει σε μας το χαϊδεύουμε και συνεχίζουμε το περπάτημα με το ζώο στο «φους».
Για τα μπλοκαρίσματα του ζώου από απόσταση θα χρειαστούμε ένα σκοινί ορειβασίας, πάχους 5 χιλιοστών, μήκους 15 μέτρων και 2 σταθερά σημεία, το ένα στο έδαφος, το οποίο δημιουργείται με ένα πάσαλο, ο οποίος έχει ένα σιδερένιο κρίκο αρκετά μεγάλο, ώστε να περνάει άνετα το σκοινί και το άλλο σε ύψος 2 μέτρων περίπου, αποτελούμενο από ένα περιστρεφόμενο «κλιπ», στο οποίο μπορεί να δεθεί το ζώο. Εφ' όσον περάσουμε το σκοινί από το επάνω «κλιπ», δένουμε την άκρη του στο περιλαίμιο του σκύλου και αρχίζουμε το περπάτημα, με το σκοινί να κρέμεται από το ζώο, σε τόση ακτίνα, όση μας επιτρέπει αυτό.
Θωμάς Πετρόχειλος
Πίσω