Είναι η ώρα για να μπεί πλέον το κουτάβι μας συνειδητά στη διαδικασία της ελεγχόμενης φέρμας, πόντας, καθώς και της ακινησίας στο ξεπέταγμα του θηράματος.
Για ν' αρχίσουμε αυτή τη διαδικασία, χρειάζεται άριστης ποιότητας θήραμα εκτροφής, το οποίο θα έχει συναίσθηση του κινδύνου, που συνεπάγετα ο σκύλος και ο κυνηγός και θα έχει τέτοια πτητική ικανότητα, ώστε θα είναι αδύνατον να πιαστεί από το σκύλο, ή χρησιμοποιούμε άγριο θήραμα, του οποίου όμως πρέπει να γνωρίζουμε περίπου την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, διότι το σκυλί μας πρέπει να το συναντήσει, όταν έχει ακόμα όλες του τις δυνάμεις και δεν έχει εξουθενωθεί από το πολύωρο ψάξιμο. Εάν διαθέτουμε το κατάλληλο θήραμα εκτροφής, τότε διαλέγουμε να το απελευθερώσουμε σε μια περιοχή η οποία έχει θάμνους, ενάμισι μέτρο ύψους, ώστε να χαθεί από την οmική επαφή του σκύλου μετά από τα πρώτα μέτρα πτήσεως,αλλά το μεταξύ των θάμνων διάστημα πρέπει να είναι αρκετά αραιό, ώστε η κίνηση του ζώου να είναι άνετη.
Το θήραμα απελευθερώνεται από ένα δρόμο χωρίς εμείς να πατήσουμε το τερραίν , στο οποίο θα ψάξει ο σκύλος.
Αρχίζουμε το ψάξιμο 300 μέτρα περίπου πριν από τη θέση στην οποία υποψιαζόμαστε ότι βρίσκεται το θήραμα. Πρέπει να προσέχουμε πάντοτε να έχουμε τον άνεμο προς το μέρος μας. Εάν ο σκύλος μας φερμάρει το θήραμα, τον επαινούμε με μία ήρεμη και σταθερή φωνή, η οποία δεν δείχνει κανενός είδους εκνευρισμό, τον πλησιάζουμε, τον χαϊδεύουμε και μετά διαγράφοντας μια κυκλική πορεία, τοποθετούμε το θήραμα μεταξύ της θέσεώς μας και του σκύλου μας, πλησιάζουμε αργά και προσεκτικά στο σημείο το οποίο μας δείχνει ο σκύλος και διώχνουμε το θήραμα. Εάν το ζώο κινηθεί στο ξεπέταγμα του θηράματος, το μπλοκάρουμε, το τοποθετούμε στο «πλατς» (χάμω) και το αφήνουμε να περιμένει τουλάχιστον 10 λεπτά, ώστε να ηρεμήσει από το σοκ το οποίο του προκάλεσε το θήράμα. Εάν δε, δεν το φερμάρει και το θήραμα ξεπεταχτεί από το τρέξιμο το ζώου, το μπλοκάρουμε, το επιπλήπουμε με τη φωνή και το αφήνουμε να περιμένει στη θέση του για 10 λεπτά.
Εάν το ζώο, κυνηγήσει το θήραμα και πάλι το μπλοκάρουμε και θατο πάμε μισοσηκωμένο από το περιλαίμιό, του πίσω στη θέση στην οποία έπρεπε να φερμάρει και θα το τοποθετήσουμε στο «πλατς» (χάμω). Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, ώστε ο σκύλος να μην πιάσει ποτέ το θήραμα. Η δε επίπληξη να είναι ανάλογη προς το χαρακτήρα του ζώου, το οποίο διαθέτουμε, διότι αν είναι πολύ αυστηρή, ο σκύλος φοβάται να ξαναπάει στο θήραμα, εάν δε, είναι πολύ ασθενής, εξακολουθεί να το καταδιώκει.
Μετά την παρέλευση των 10 λεπτών , δένουμε το ζώο και προχωρούμε μαζί του έχοντάς το στο «φους» (στο πόδι), το επανατοποθετούμε πάλι στα 300 μέτρα, πίσω από τη νέα θέση του θηράματος, προσέχοντας βεβαίως τον άνεμο και ξαναρχίζουμε το ψάξιμο. Οι πιθανότητες να φερμαριστεί το θήραμα τη δεύτερη φορά είναι περισσότερες.
Σε περίπτωση αποτυχίας, επαναλαμβάνουμε τη διόρθωση. Και στις δύο όμως περιπτώσεις, το ζώο θα πρέπει μετά το ξεπέταγμα του θηράματος, να μείνει ξαπλωμένο για 10 λεπτά.
Εάν και η δεύτερη φορά που έρθει το ζώο σε επαφή με το θήραμα είναι ανεπιτυχής, επαναλαμβάνουμε την άσκηση μετά από παρέλευση 2 ημερών.
Στην περίπτωση κατά την οποία έχουμε ένα φυσιολογικό ζώο, αρκεί, ώστε με δύο ή τρεις επαναλήψεις, να καταφέρουμε το κουτάβι μας να μείνει σταθερό στη φέρμα του, κατά το ξεπέταγμα του θηράματος και κατά τον πυροβολισμό, χωρίς βεβαίως, τουλάχιστον για αρκετά μαθήματα στην αρχή, να συνδιάσουμε τον πυροβολισμό με πτώση θηράματος. Αυτό θα γίνει μόνο εφόσον είμαστε απόλυτα βέβαιοι για τη σταθερότητα του ζώου και εφόσον έχουν γίνει τουλάχιστον 20 άμεμπτες εκτελέσεις.
Εάν όμως έχουμε ένα κουτάβι, το ο ποίο είναι σχετικά δειλό, δε διευρύνει την έρευνά του και δε δείχνει αρκετό πάθος, τότε είναι επικίνδυνο να εφαρμόσουμε έστω και αυτή τη μικρή πίεση, για να μπορέσουμε να φτάσουμε στη σταθερότητα στη φέρμα, στο ξεπέταγμα του θηράματος και στον πυροβολισμό, διότι κινδυνεύουμε το σκυλί μας, όταν ανακαλύπτει την αναθυμίαση του θηράματος, αντί να φερμάρει, να μαζεύεται και να γυρνάει πίσω φοβισμένο, να το παρακάμπτει, ή να κάνει ότι δεν το κατάλαβε.
Στην περίmωση αυτή, πρέπει να εφαρμόζουμε άλλη τακτική. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ανοιχτά εδάφη και άγριο θήραμα, ώστε να τονώσουμε πρώτα απ' όλα το κυνηγετικό πάθος του σκύλου μας.
Αριστο θήραμα για την περίπτωση αυτή είναι η καμπίσια πέρδικα. Το έδαφος επίσης, είναι εύκολο, δεν κουράζει το κουτάβι μας, το δε θήραμα όταν ξεπεταχθεί, φαίνεται κατά την ώρα που φεύγει σε μεγάλη απόσταση και παροτρύνει το ζώο να κυνηγήσει. Τότε στην περίπτωση αυτή, δεν επεμβαίνουμε για να μη μειώσουμε το κυνηγετικό ενδιαφέρον του σκύλου μας.
Οταν το ενδιαφέρον του ζώου έχει φτάσει σε αρκετά ικανοποιητικό σημείο, τότε χρειαζόμαστε ένα άρτια εκπαιδευμένο σκυλί, το οποίο να είναι άμεμπτο στη συμπεριφορά του. Δένουμε το κουτάβι μας και το κρατάμε στο «φους» (στο πόδι) προχωρώντας πίσω από το μεγάλο αυτό ζώο, το οποίο θα δείξει στο μικρότερο ποιά είναι η κατάλληλη συμπεριφορά.
Αφήνουμε το μεγάλο ζώο να ψάξει, να εντοπίσει τις πέρδικες και να τις φερμάρει.
'Οταν γίνει αυτό, πηγαίνουμε και αφήνουμε το νέο κουτάβι πίσω από το μεγάλο σκυλί, τουλάχιστον 10 ή 15 μέτρα, έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθεί όλη τη διαδικασία.
Το αφήνουμε με την αλυσίδα να κρέμεται και το παράγγελμα «στοπ» «μπλαπ», δηλαδή «μείνε», Μετά κάνουμε τον κύκλο μας και βάζουμε τον εαυτό μας μεταξύ του θηράματος και του πρωτεύοντος ζώου, έτσι ώστε όταν ξεπεταχθούν τα πουλιά, να ακολουθήσουν κατεύθυνση αντίθετη με τη θέση του κουταβιού μας.
'Οταν οι πέρδικες ξεπεταχτούν , εμείς κρατούμε την προσοχή μας στο κουτάβι και αν αυτό δείξει τάση να τις κυνηγήσει, το μπλοκάρουμε με ένα «στοπ».
Είναι ευκολότερο να μπλοκάρουμε το ζώο σ' αυτή την περίπτωση, διότι για να κυνηγήσει τα πουλιά, θα πρέπει να περάσει από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε εμείς και από το σημείο από το οποίο βρίσκεται το πρωτεύον ζώο, έτσι διευκολυνόμαστε και από το γεγονός ότι το κουτάβι παραξενεύεται από την ακινησία του πρωτεύοντος ζώου.
Εφόσον αυτό επαναληφθεί για 3 έως 4 φορές και το κουτάβι μας πλέον δε δείχνει καμία τάση να κυνηγήσει το θήραμα, τότε μαζεύουμε το πρωτεύον ζώο, το βάζουμε στο «φους» (στο πόδι) και αφήνουμε το κουτάβι να ψάξει για τις πέρδικες. 'Οταν αυτό γίνει και το κουτάβι μας φερμάρει τα πουλιά, το δε πρωτεύον ζώο μένει σε συναίνεση, τότε πηγαίνουμε στο κουτάβι, το χαιδεύουμε και κάνοντας τον κύκλο, πάμε και ξεπετάμε το θήραμα, έχοντας βέβαια πάντοτε υπόψη μας την ακινησία του κουταβιού και την προσοχή μας τεταμένη επάνω του, ώστε στην περίπτωση κατά την οποία θα κάνει μια κίνηση προς το θήραμα, να μπορέσουμε να το μπλοκάρουμε.
Θωμάς Πετρόχειλος