Ο πρώην Πρόεδρος του Ομίλου Αγγλικών Δεικτών Ελλάδος, Γιάννης Φουτρής είχε γράψει μεταξύ άλλων στο πρώτο τεύχος του περιοδικού του Ομίλου και τα εξής:
"Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι αγώνες δεν είναι άυτοσκοπός, το ζητούμενο, άλλα το μέσο για να επιλέξουμε τους γεννήτορες από τους οποίους θα πάρουμε πιο άξια και πιο ικανά σκυλιά για το κυνήγι.
Αυτός είναι ο στόχος και το ζητούμενογιατί το κυνήγι με το σκύλο φέρμας είναι για όλους εμάς το κίνητρο της προσπάθειας που κάνουμε. Δεν θα πρέπει να μας ξεφεύγει από το μυαλό ότι τα πόιντερ και το σέττερ δεν είναι σκυλιά αγώνων αλλά τα καλύτερα σκυλιά κυνηγίου και οι αγώνες δεν παρά μια δημόσια επίδειξη ικανοτήτων, έτσι ώστε οι εκτροφείς να επιλέγουν τα σκυλιά που θεωρούν καλύτερα για την αναπαραγωγή. Ο Ομιλος θα έχει εκπληρώσει το σκοπό και τους στόχους του μόνο όταν οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν τα πόιντερ και τα σέττερ στους κυνηγότοπους ζουν όμορφες και συγκλονιστικές στιγμές και αναγνωρίζουν την ποίοτική τους αναβάθμιση. Αυτοί είναι οι τελικοί και ουσιαστικοί κριτές".
Ο δε Πρόεδρος του Πόιντερ Κλάμπ Γαλλίας κύριος J. Claude Darigade έγραψε επίσης τα εξής: "Ηδη έχετε εισάγει πολλά σκυλιά με εξαίρετες καταγωγές αλλά θα σας τονίσω ακόμη μια ψορά: Προσοχή, τίποτα δεν σας λέει ότι θα αναπαράγουν καλά σκυλιά. Δοκιμάστε τα στο κυνήγι. Εχετε την τύχη να μπορείτε να τους δείξετε άγριο θήραμα, μη διστάζετε, δοκιμάστε την αντοχή τους, το πάθος τους για το κυνήγι, την εξυπνάδα τους, βάλτε τα μπροστά στις πιο δύσκολες συνθήκες και μην κρατήσετε για αναπαραγωγή παρά μόνο εκείνα που σας ικανοποιούν σε όλους του τομείς. Πάνω απ' όλα μην ξεχνάτε ποτέ το κυνήγι γιατί διαφορετικά θα χάσετε την ουσία ... Διότι τα μεγάλα σκυλιά κυνηγίου γεννούν σπουδαία σκυλιά αγώνων, δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν τα σκυλιά αγώνων γεννούν μεγάλα κυνηγετικά σκυλιά".
Γιατί όμως συμβαίνει το παράδοξο αυτό φαινόμενο ; Από τη μια μεριά να ζητάμε την βελτίωση των κυνηγετικών μας φυλών μέσω των αγώνων και από την άλλη ο Πρόεδρος του Πόιντερ Κλάμπ Γαλλίας κύριος J .Claude Darigade και μεγάλος κυνόφιλος μετά από ιστορία αγώνων 100 ετών, την οποία έχει η γαλλική κυνοφιλία, παραδέχεται ότι δεν είναι καθόλου σίγουρος αν οι μεγάλοι αγωνομάχοι μπορούν να μας δώσουν και μεγάλους κυνηγετικούς σκύλους;
Ποιές είναι οι διαφορές στα χαρακτηριστικά των δυο αιπών κατηγοριών ; Για μένα ο μεγάλος κυνηγετικός σκύλος, ο οποίος συνέπαιρνε όλη μου την ψυχή πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1 ) Ενα συνεχές ακατάβλητο κυνηγετικό πάθος, το οποίο όμως πρέπει να μπορεί να το αυτοελέγχει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην φθείρεται ο οργανισμός του από την υπερπροσπάθειά του να βρεθεί κοντά στο θήραμα, μη υπολογίζοντας όμως τη σωματική του αντοχή, ώστε να παραμείνει ικανός για μεγάλο χρονικό διάστημα.
2) Μια μορφολογία η οποία να του επιτρέπει ένα πολύωρο άνετο καλπασμό, ο οποίος να τον καταπονεί ελάχιστα.
3) Ενα μυαλό με το οποίο θα μπορεί να εκμεταλλευτεί το έδαφος και τον αέρα, ανάλογα με το θήραμα και τις κλιματολογικές συνθήκες με ταυτόχρονη συνεργασία με τον κυνηγό, ώστε να έχουν πάντοτε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
4) Οσφρητική ικανότητα, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και τέτοια ώστε παρά την ταχύτητά του, παρά την κόπωσή του, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ν' αποδεικνύεται πάντοτε ικανή ώστε να εντοπίσει το μεγαλύτερο αριθμό θηραμάτων.
5) Μεγάλη εμπειρία σε όλα τα είδη των εδαφόβιων θηραμάτων.
6) Μια πολύ μεγάλη αντοχή στην κόπωση και στις κλιματολογικές συνθήκες και ταυτόχρονα μεγάλη δυνατότητα ανάκαμψης με μικρό χρονικό διάστημα ξεκούρασης.
7) Μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αίσθηση θηράματος.
8) Ενας εργασιακός ρυθμός, όσο το δυνατόν γρηγορότερος έτσι ώστε να καλύπτει το μέγιστο του εδάφους κατά την έρευνα.
9) Ενα εργασιακό στυλ, όσο το δυνατόν πλησιέστερο στο πρότυπο της φυλής.
10) Μια όσο το δυνατόν έμφυτη συναίνεση, τέτοια όμως, ώστε να μην το υποδουλώνει ή να το περιορίζει ως προς το ζευγάρι του, ώστε να υπάρχει μια αρμονική συνεργασία μεταξύ τους και μια εκπαιδευσιμότητα τέτοια ώστε, να μπορεί να παίρνει συνέχεια μαθήματα όχι μόνο από τον κυναγωγό του, αλλά και από κάθε θήραμα, το οποίο συναντά για όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ο μεγάλος αγωνομάχος έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1 ) Ενα πολύ μεγάλο κυνηγετικό πάθος, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο. Το πάθος αυτό, ο εκπαιδευτής του το έχει ορίσει έτσι ώστε να έχει μια τέλεια εικόνα κατά τη διάρκεια του αγώνα.
2) Μια έρευνα εκρηκτική, εκθαμβωτική, έξυπνη στα ανώτατα επίπεδα του αγώνα στον οποίον διαγωνίζεται, η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε 15' της ώρας το πολύ, ή ακόμα και 10' για τους θερινούς μήνες ή ακόμα και 7' για τους Ιταλούς.
3) Οσο το δυνατόν μεγαλύτερη εξυπνάδα, ώστε να αντιλαμβάνεται άμεσα τη θέληση του κυναγωγού του και τους κανόνες του παιχνιδιού.
4 ) Μια οσφρητική ικανότητα τέτοια ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις τόσο μεγάλες ταχύτητες εργασίας.
5) Μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμπειρία στο θήραμα, η οποία όμως εκ των πραγμάτων περιορίζεται λόγω του ότι ο χρόνος προπόνησης είναι πολύ μικρότερος από αυτόν του κυνηγετικού σκύλου.
6) Μια αντοχή, η οποία να αρκεί για το χρόνο του αγώνα με τον ξέφρενο όμως αυτό εργασιακό ρυθμό καθώς και τις τυχόν επανεκκλήσεις.
7) Μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αίσθηση θηράματος.
8) Εργασιακό στυλ, τέτοιο ώστε να είναι αυτός ο ίδιος ο σκύλος το πρότυπο της φυλής του.
9) Μια κατάτο δυνατό έμφυτη συναίνεση η οποία να μην το υποδουλώνει στο ζευγάρι του.
10) Μια όσοτο δυνατόν μεγαλύτερη εκπαιδευσιμότητα.
11) Μια έμψυτη αίσθηση ανταγωνισμού με τον αντίπαλο σκύλο.
Ποιές λοιπόν είναι οι διαφορές του μεγάλου κυνηγετικού σκύλου και του μεγάλου αγωνομάχου;
Στην περίπτωση του μεγάλου κυνηγού, το κυνηγετικό του πάθος αυτοελέγχεται από τις φυσικές του ικανότητες, από την προσπάθειά του να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αποτελεσματικό ως προς το θήραμα και σε απόλυτη συνεργασία με τον κυνηγό.
Η έρευνά του εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης κυνηγετικής ημέρας και έτσι είναι υποχρεωμένο να κάνει μια οικονομία δυνάμεων , διατηρώντας τον υψηλότερο εργασιακό ρυθμό, έχει δε απόλυτη ελευθερία, πρωτοβουλία και υπευθυνότητα, ως προς τη μέθοδο την οποία θα ακολουθήσει κάθε φορά ώστε να κατορθώσει να μπλοκάρει το θήραμα. Το θήράμα δε αυτό, και η ευχαρίστηση, την οποία αντλούμεαπό το κυνήγι του είναι ο αυτοσκοπός και ο λόγος ύπαρξης κυνηγού και σκύλου.
Στην περίπτωση του μεγάλου αγωνομάχου, το ζώο συγκροτείται μέσα στα πλαίσια του αγώνα από τον κυναγωγό, ο οποίος καθορίζει την ταχύτητα της έρευνας, το βάθος και το πλάτος της, παίρνει βέβαια και ο αγωνομάχος μέρος της ευθύνης για το μπλοκάρισμα ή όχι του θηράματος, εφαρμόζοντας και αυτός μια έξυπνη έρευνα, αλλά μεγάλο μέρος της ευθύνης για το ξεπέρασμα ή κουτούλημα, ή ξεπέταγμα του θηράματος έχει και ο κυναγωγός. Ο σκοπός του αγώνα είναι η εξαίρετη παρουσίαση του σκύλου που μέσα από τουλάχιστον έναν εξαίρετο πόντο θα τον οδηγήσει στη νίκη και όχι στον εντοπισμό των περισσότερων θηραμάτων στο πεδίο έρευνάς του. Ο χρόνος δε της διάρκειας του αγώνα είναι ένα δεκαπεντάλεπτο Και μέσα σ' αυτόν τον ελάχιστο χρόνο πρέπει να δείξει ο αγωνομάχος όλες τις ικανότητες και όλη την ποιότητα, ερευνώντας με το μάξιμουμ της ταχύτητας.
Σε προηγούμενο δημοσίευμα μου στον Κυνηγό και Φύση είχα προτείνει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου έναν αγώνα, στον οποίο δικαίωμα συμμετοχής θα είχαν τα ζώα, τα οποία θα είχαν βαθμολογηθεί με εξαίρετος στα ζεύγη. Σε αυτό τον αγώνα, τα ζώα θα κυνηγούσαν σε ζευγάρια ακολουθούμενα από έναν κριτή για κάθε ζευγάρι και νικητής θ' ανακηρυσσόταν ο σκύλος, ο οποίος θα εντόπιζε το μεγαλύτερο αριθμό θηραμάτων. Η κάθε διαδρομή θα διαρκούσε 1 1/2 ώρα και μετά από παύση 3 τετάρτων , η οποία θα χρησίμευε για επιστρoφή στη γραμματεία, κλήρωση των νικητών σε νέα ζεύγη ( σαν να επρόκειτο να αλλάξουμε μέρος με τον κυνηγετικό μας σκύλο ), θα επιστρέφαμε στον κυνηγότοπο για να τρέξουν οι νικητές της πρώτης διαδρομής μεταξύ τους σε νέα ζεύγη. Αυτή η διαδικασία θα συνεχιζόταν μέχρι να μείνουν 2 ή 3 νικητές οι οποίοι θα διαγωνίζονταν μεταξύ τους στο στυλ σε αγώνα μπαράζ για να βγει ο νικητής του αγώνα.
Τις λεπτομέρειεςτης βαθμολογίας θα τις αποφασίζαμε στο συμβούλιο κριτών και το Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου. Ετσι οι νικητές μας θα ήταν ζώα αναμφισβήτητα μεγάλης κυνηγετικής αξίας, διότι κατά τον αγώνα αυτό θα είχαν αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ήταν ζώα αποτελεσματικά ισορροπημένα, με εξυπνάδα, δύναμη, αντοχή, κυνηγετικό πάθος, εμπειρία και αίσθηση θηράματος, ταχύτατο κυνηγετικό ρυθμό έρευνας και όλα αυτά στον υπέρτατο βαθμό, θα βρισκόντουσαν δε σε ιδανική συνεργασία με τον κυναγωγό τους για όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής ημέρας. Ο αγώνας θα έχει ολοκληρωθεί μέσα σε 6 1/2 ώρες.
Οταν όμως τα ζώα αυτά θα συγκρινόντουσαν με τα σκυλιά του τετάρτου , θα είχαμε 2 περιπτώσεις: 'Η θα φαινόντουσαν ότι θα μειονεκτούσαν συγκρινόμενα με τους αγωνομάχους, οι οποίοι θα είχαν εξειδικευτεί στα 15' , όπως μειονεκτεί ένας πρωταθλητής του μαραθωνίου εάν συγκριθεί με έναν πρωταθλητή των 400 μέτρων όταν τρέχει σε αγώνα 400 μέτρων, αλλά αυτό θα ήταν μια φαινομενική κατάσταση, μη ανταποκρινόμενη στηνπραγματικότητα, διότι τα ζώα αυτά θα είχαν ψτάσει σχεδόν στην τελειότητα και θα είχαν αποδείξει τη δυνατότητά τους να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα προσόντα τους σε πραγματικά κυνηγετικές συνθήκες και έτσι τα παιδιά τους θα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να πλησιάσουν το ιδεατό κυνηγετικό σκυλί.
'Η δε θα μειονεκτούσαν συγκρινόμενα με τους αγωνομάχους, αλλά τότε γιατί να μην γίνει αυτό ο αγώνας με τον οποίο θα ελέγχαμε την αποτελεσματικότητα, την αντοχή και την εμπειρία, πέραν πάσης αμφιβολίας δίνοντας τη δυνατότητα να είναι ο αγώνας κριτήριο επιλογής αδιαμφισβήτητο για την καλυτέρευση των κυνηγετικών μας σκύλων, αλλά να επιμένουμε στενόμυαλα μόνο σε αγώνα του τετάρτου;
Γιατί μέσα από τη διαδικασία αυτού του αγώνα αναδεικνύεται τελικά ο ιδεατός σκύλος που θα έχει τα καλύτερα προσόντα του μεγάλου κυνηγού και τα καλύτερα του μεγάλου αγωνομάχου που προανέφερα, κι έτσι παύει να υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ αγωνιστικού και κυνηγετικού σκύλου, άρα θα έχει επιτευχθεί και ο τελικός σκοπός της εκτέλεσης των αγώνων, και θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι και οι μεγάλοι αγωνιστικοί σκύλοι θα μπορούν να δώσουν μεγάλα κυνηγετικά σκυλιά.
Ολες μου οι προσπάθειες εντοπίζονται αυτή τη στιγμή στο να μπορέσω να πείσω το Δ.Σ. του Ομίλου για τη χρησιμότητα και τη δυνατότητα διεξαγωγής και αυτών των αγώνων. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό κατορθωτό στην προσπάθεια μου αυτή να εντοπίσω τους καλύτερους κυνηγετικούς σκύλους της χώρας, είμαι διατεθειμένος να παρακολουθήσω το κυνήγι σε άγριο θήραμα οποιουδήποτε κυνηγού, νομίζει ότι έχει στην κατοχή του έναν κυνηγετικό σκύλο, ο οποίος ανταποκρίνεται στην περιγραψή μου και μπορεί να συμβάλλει στην βελτίωση των κυνηγετικών ψυλών της χώρας.
Αυτό δε, θα το κάνω άνευ αμοιβής, δεν πρόκειται δε ποτέ να παρουσιάσω ζώα δικής μου ιδιοκτησίας τα οποία βρίσκονται ακόμη στην ενεργό δράση.
Η παρουσίαση των καλύτερων σκύλων θα γίνεται από αυτή τη στήλη του περιοδικού, εάν και εφόσον εντοπιστεί ένα τόσο προικισμένο ζώο, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις περιγραφές μου.
Για παράδειγμα θα αρχίσω σήμερα με την παρουσίαση ενός εξαίρετου πόιντερ, το οποίο έπεσε στην αντίληψή μου. Είναι η Μπάικα Kardamili's, κόρη του Carlos du Bois de Moun και της Ydra vom Hoheslaufen του κ. Γιάννη Μαθιόπουλου από την Καλαμάτα, το οποίο είδα στην Μακεδονία σε εκπαιδευτικό ταξίδι με θήραμα την καμπίσια πέρδικα.
Το ζώο αυτό έψαξε μπροστά στα μάτια μου από το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι σε θερμοκρασία που έκανε τους 35 βαθμούς Κελσίου, χωρίς διακοπή με ένα απαράμιλλο κυνηγετικό πάθος, έναν ευρύτατο καλπασμό, και έναν εξαιρετικά γρήγορο εργασιακό ρυθμό με το κεφλι λίγο πιο πάνω από την ευθεία της πλάτης, εντοπίζοντας με εξαιρετικά μεγάλη ευκολία κοπάδια από καμπίσιες πέρδικες, αλλά και μεμονωμένα άτομα σε ζευγάρια. Τη σκύλα την έτρεχα παράλληλα με αγωνιστικούς σκύλους από τους οποίους δεν υστερούσε καθόλου σε ταχύτητα. Τα άλλα σκυλιά τα άλλαξα κάθε ένα τέταρτο διότι κουραζόντουσαν, αλλά αυτή παρέμενε πάντοτε ακμαία κατορθώνοντας να βρίσκει πάντοτε το μεγαλύτερο αριθμό θηραμάτων. Σε τρεις δε περιπτώσεις διέκοψε τον ταχύτατο αυτό ρυθμό της, εξακολουθώντας την έρευνα πολύ πιο σιγά και προσεκτικά και τελικώς κατόρθωσε να εντοπίσει και να φερμάρει από ένα ορτύκι τη φορά.
Για μένα είναι από τις καλύτερες θηλυκές πόιντερ, που έχουμε σαν κεφάλαιο στην Ελλάδα.
Θωμάς Πετρόχειλος